Interview met familie Van De Pontseele - De Pril, kopers van een woning in ons project Jardins do Atlântico.
Exact een jaar geleden besloten de Belgen Nico Van De Pontseele en Evelien De Pril om naar Portugal te verhuizen. Geen evidente keuze, zeker niet met drie opgroeiende kinderen en goeie jobs in hun geboorteland. In dit interview lees je waarom ze de stap zetten, wat ze hier graag willen doen en hoe het hen momenteel vergaat.
Evelien (37) en Nico (41) vormen samen met hun kinderen Estée (10), Celeste (5) en Matisse (2) een hecht gezin. Enkele maanden geleden woonden ze nog in Viane, deelgemeente van Geraardsbergen, in de mooie Vlaamse Ardennen. Evelien was aan de slag bij Garage De Pril in Geraardsbergen, het bedrijf van haar ouders. Als Service Advisor was ze er 15 jaar lang het eerste aanspreekpunt. Nico was gedurende verschillende jaren actief als chef-kok in een restaurant in Geraardsbergen en rolde daarna de publiciteitswereld in; 14 jaar lang werkte hij in een reclamebureau.
Portugal Pure: Jullie hadden het in België mooi voor mekaar. Wat deed jullie uiteindelijk beslissen om te verhuizen?
Evelien: Enkele jaren geleden werden de eerste zaadjes geplant, maar toch beslisten we altijd opnieuw om het niet te doen. Dan was er een kind op komst, een andere keer was er weer veel werk, … Er was altijd wel een reden om in België te blijven. Maar de drang, die bleef altijd aanwezig op de achtergrond. En reisprogramma’s op televisie zijn levensgevaarlijk. (Lacht)
Nico: Op den duur waren er meer redenen om het wel te doen dan om het niet te doen.
PP: Wat waren die eerste zaadjes precies?
Nico: Evelien ging jaarlijks op citytrip met een vriendin. In 2019 kwam Lissabon uit de bus. Ze was er meteen weg van. Kennissen hadden er al een woning. Naar het schijnt kon je er ook betaalbaar bouwen. Toen ze thuiskwam, kon ze over niets anders meer praten. (Lacht)
PP: Waarom was je weg van Lissabon?
Evelien: De vriendelijkheid van het volk, de authenticiteit van de stad, het mediterraanse gevoel. De blauwe lucht, de zon, de gemoedelijke atmosfeer en… de pasteis de nata natuurlijk. (Lacht) Het was gewoon liefde op het eerste gezicht, moeilijk in woorden te omschrijven. Negen dagen na de citytrip naar Lissabon zat ik alweer op het vliegtuig richting Portugal, dit keer met mijn man. (Lacht)
PP: En waarom kozen jullie voor de Zilverkust?
Evelien: We hadden natuurlijk enkele wensen. Zo wilden we niet in een streek wonen met te veel toerisme, ook niet in een klimaat waar het dagelijks 30 graden is, maar wel vlakbij de kust en graag ook omgeven door natuur.
Nico: ik had op voorhand op Google Maps de hele Zilverkust zitten afspeuren. Vanuit de lucht leek het alvast de perfecte regio. (Lacht) Het huis zelf is ook uitstekend gelegen: congresstad Caldas da Rainha is niet veraf en toch liggen we op een klif, net achter de oceaan, knal tussen twee mega badsteden (Sao Martinho do Porto en Foz do Arelho, red.).
PP: Vonden jullie het geen heel grote stap?
Evelien: Initieel wel. De kinderen vormden het grootste struikelblok.
Nico: we hadden schrik dat we hen hier minder kansen zouden kunnen bieden dan in België. Uiteindelijk vroegen we ons af of onze kinderen net niet meer kansen zouden krijgen hier, weg van de prestatiedruk die zo ongelofelijk groot is geworden.
PP: Hoe is de verhuis dan uiteindelijk voor hen meegevallen?
Evelien: Vlekkeloos, tegen alle verwachtingen in. Het is ongelofelijk hoe snel ze zich hebben aangepast. Op school werden Estée en Celeste met open armen ontvangen en al snel spraken ze een aardig mondje Portugees. Ondertussen spreken ze ons al vlotjes onder tafel. (Lacht) Nico: Wie droomt er als kind niet van speeltijden in het zand? Met een school die naast het strand gelegen is, werd ook die droom werkelijkheid.
PP: Hoe verliep de inschrijving op school?
Evelien: Een beetje moeilijk. De Portugezen zijn erg bureaucratisch. In België zijn we het gewoon om korter op de bal te spelen. Hier mag het allemaal wat langzamer, wat voor ons echt aanpassen was.
Nico: Gelukkig hadden we de hulp van vrienden die ons door het hele proces heen hebben geloodst. Al was het anders ook gelukt hoor.
PP: Wat vinden familie en vrienden van jullie keuze?
Evelien: Familie en vrienden stonden er eerst wat sceptisch tegenover. Ze dachten dat we aan het dagdromen waren.
Nico: Door de coronacrisis is nog niemand tot hier geraakt...
Evelien: … maar dankzij het vele contact via sociale media zien ze dat we hier al helemaal onze draai hebben gevonden en dat we de juiste keuze hebben gemaakt. Hoe vaak we niet het compliment krijgen dat we er gelukkig uitzien, je kan het je niet voorstellen.
PP: Wat kunnen jullie hier doen dat in België niet of minder makkelijk kan?
Evelien: Eenvoudiger leven, met minder materiële zaken toch gelukkiger zijn. Dat vinden wij een belangrijk punt in de opvoeding van onze kinderen. We hebben véél meer tijd om met hen door te brengen, tijd die we in België te kort hadden. Een onbetaalbare luxe vinden we dat.
Nico: We zijn hier ook veel meer buiten en we genieten volop van de prachtige omgeving, van de zeelucht. Eigenlijk is dit een ontdekkingstocht naar wat we willen in het leven, naar wat onze verwachtingen zijn. Niet meer vastzitten in dat dagelijks stramien.
PP: Wat doen jullie hier graag?
Nico: wandelen, eindeloos wandelen. Ik ben al jaren langeafstandswandelaar, een hobby die ik hier perfect kan uitoefenen. Aan onze woning liggen er oneindig veel jaagpaden en andere kronkelende kleine paadjes. Al jaren droom ik ervan om te surfen en als ik dat zou willen, dan kon ik dat hier dagelijks doen. Estée heeft ondertussen ook al haar eigen surfpak. (Lacht) En dit seizoen start ik samen met een kameraad met kitesurfen.
Evelien: Ik ben weer begonnen met bakken en kokkerellen, iets waar ik in België niet meer toe kwam. Nieuwe dingen uitproberen, zoals limoncello maken met citroenen uit de tuin, of vijgenconfituur, opnieuw met vijgen uit de tuin, maar dan wel die van onze buur. (Lacht) Tijdens de lockdown ontdekte ik met macramé ook een nieuwe hobby. Iets waarin ik me urenlang kan uitleven.
PP: Jullie verhuisden hierheen temidden van de coronacrisis. Wat voor effect heeft dat gehad?
Initieel was alles hier nog open, terwijl in België alles dicht was. De eerste golf was hier veel minder ernstig dan in België. Tijdens de werken verbleven we in een naastgelegen vakantiewoning. Zo konden we dagelijks genieten van de voortgang op de werf. Dankzij de grote tuin en de onmiddellijke nabijheid van zee en bos hebben we hier altijd een gevoel van vrijheid gekend.
PP: Wat waren jullie vereisten voor een woning?
We zochten initieel een instapklare moderne woning met vier slaapkamers, een ruim zwembad, mooi uitzicht, rustig gelegen en dicht bij de zee. Het liefst wilden we niet inboeten qua wooncomfort ten opzichte van onze nieuwbouwwoning in België.
PP: Hoe zijn jullie bij Portugal Pure terechtgekomen?
Nico: op basis van een oefening die we eerst thuis hadden gemaakt, hebben we vele huizen in de omgeving verkend. Een goede vriendin had ons Portugal Pure aangeraden en dus gingen we ook langs om naar hun project - Jardins do Atlântico - te gaan kijken. Op het eerste gezicht waren de villa’s in Portugese stijl niet helemaal onze smaak. Wij zaten met een heel strakke woning in het hoofd, maar na een eerste contact met de promotoren hadden we een ontzettend goed gevoel. Bleek dat we nog mooi op tijd waren om er onze ziel in te steken en we hadden ook honderd procent vertrouwen in Kristof en Frederik, die er helemaal voor zijn gegaan om er ons droomhuis van te maken.
PP: Wat vinden jullie van de opvolging van het project?
Nico: We hadden ons die niet beter kunnen voorstellen. Alle aanpassingen konden worden besproken, we hebben kunnen bouwen zonder enige kopzorg. Alle beslommeringen werden ons uit handen genomen. Samen zochten we naar constructieve, betaalbare oplossingen om al onze wensen eenvoudig waar te maken.
PP: Wat vinden jullie van de communicatie en van de transparantie?
Evelien: Die verloopt heel vlot. Er was meteen een vertrouwensband en ondertussen zijn we zelfs vrienden geworden. Stel je voor dat dit zou gebeuren met een promotor in België - onvoorstelbaar. (Lacht)
Nico: Alles verloopt in samenspraak, transparanter kan niet.
PP: En de service, hoe is die?
Nico: Het is een service die we in België niet kennen. Vooraf hoorden we veel slechte verhalen over bouwen in het buitenland, maar ons verhaal hier is compleet het tegenovergestelde.
Evelien: Onze woning werd vlak voor de verhuis zelfs dagenlang helemaal ondersteboven gepoetst door een professioneel poetsteam. Meubels binnendragen is letterlijk het enige wat we moesten doen.
PP: En de aannemer en zijn medewerkers?
Evelien: Die vormen samen een geoliede machine. Al verstaan we niet alles wat Leonel (de aannemer, red.) zegt (lacht), toch is er een super verstandhouding ontstaan. We wisselen regelmatig zelfgemaakte Portugese en Belgische gerechten uit, krijgen zakken vol sinaasappelen, … Gek op de kinderen zijn ze ook. Je merkt aan alles hoe gastvrij het Portugese volk is en hoe hard we hier worden verwelkomd.
PP: Wat vinden jullie van de algemene kwaliteit van de bouw?
Nico: Die is top, degelijke materialen, mooi afgewerkt, in vergelijking met Spanje is de graad van afwerking veel hoger.
PP: En hoe bevalt het resultaat?
Nico: Het is ongelofelijk dat we er samen in geslaagd zijn om op een idyllische plek een strakke woning met Portugese charme te bouwen en zo onze moderne wensen te combineren met Portugese warmte.
Evelien: Het is hier een stukje paradijs op aarde.
PP: Nu jullie gesetteld zijn, hebben jullie al een idee wat jullie hier zouden willen doen?
Evelien: Dankzij de fijne samenwerking met de promotoren en dankzij de goeie verstandhouding tussen alle eigenaren van het project, bruisen de ideeën om samen met hen aan de slag te gaan om hier een unieke vakantiebeleving mogelijk te maken.
Nico: We willen de gasten die verblijven in een Jardins do Atlântico-woning verwennen met ontbijtjes, brunches en private cooking, waardoor zij nog zorgelozer zullen kunnen genieten van hun vakantie. Het wordt een service die zijn gelijke niet kent!
Evelien: Dat contact met gasten is iets waar we hier heel erg naar uitkijken. Nico houdt nog steeds enorm van koken en ikzelf doe niets liever dan mensen in de watten leggen.
PP: Globaal gezien, zijn jullie blij met jullie beslissing?
Evelien: Absoluut. Nico had gedacht dat ik het heel moeilijk ging hebben om hier te aarden, door het gemis van familie en vrienden, aangezien ik een sociaal dier ben. We staan er werkelijk allebei van versteld dat ik hier zo goed mijn draai heb gevonden. (Lacht)
PP: Keren jullie nog terug naar België?
Evelien: Zeg nooit nooit, het leven is onvoorspelbaar en je kan niet in een glazen bol kijken, maar voorlopig ziet het er niet naar uit en zouden we hier heel graag een leven lang gelukkig zijn.