Barbara Simons, met nom de plume Elisa Candela, verbleef afgelopen zomer met haar man en drie zonen in Quinta Charlotte. Een aangename kennismaking werd het zeker, maar dat Barbara de tijd zou nemen voor het schrijven van een recensie, daarvan durfden we zelfs niet te dromen. Dankjewel! Je kan de volledige recensie hieronder terugvinden, onverbloemd.
Heerlijke Portugalvakantie in prachtige Quinta met droomeigenaars
In de voorbije 20 jaar bestond vakantie voor ons gezin met 3 jongens uit de volgende geliefde en toch steeds variërende formule: we rijden met de Defender (elk kind heeft zijn eigen slaap- of uitstrekbankje) naar een Europees land, waar we ons verschansen in een huisje midden in de natuur, dagtochten maken, wandelen, samenzijn, af en toe iets bezoeken, kortom… banden smeden en samen genieten. Dat we dit jaar in februari voor de tweede keer in onze carrière besloten om een wat verdere bestemming te kiezen en ernaartoe te vliegen, bracht meer avontuur met zich mee dan we hadden voorzien. We zouden naar Portugal gaan, hadden een prachtige gerenoveerde hoeve gespot op internet, aan de Zilverkust, met surfmogelijkheden. Na een weekje zouden we dan nog een handvol dagen in de hoofdstad logeren.
En toen kwam corona. En wees alles er in alle komende maanden op dat we een groot kruis zouden mogen maken over onze Portugaldroom. Geschrapte vluchten, landen die oranje en dan rood kleurden, een vooruitzicht op quarantaine bij terugkeer indien vertrekken toch zou lukken, … En wie wilde nu zo ver gaan in zo’n onbetrouwbare omstandigheden? ‘Jullie Portugalreis zal ook wel niet doorgaan zeker…’, ‘Hebben jullie ook al geannuleerd?’, ‘Jullie kiezen zeker ook voor vakantie in eigen land?’ werd, naarmate onze afreisdatum dichterbij kwam, meer en meer de teneur van de vragen uit onze omgeving.
Na enkele maanden hadden we besloten de knop in ons eigen hoofd om te draaien, te zien wat er zou komen, te doen wat zou kunnen en ons neer te leggen bij wat onvermijdelijk zou zijn, ook als dat betekende dat we helemaal niet op reis zouden gaan. En wij hadden geluk: het reisbureau dat onze vluchten en oorspronkelijk ook de city trip naar Lissabon had georganiseerd, legde de lijn open voor onze vragen in de beginperiode en stond ons bij in onze pogingen om in te schatten hoe we zo weinig mogelijk geld zouden verliezen en onze kans op vakantie zo groot mogelijk konden houden. We hadden niet het gevoel dat we overgeleverd waren aan een ter ziele gaande reismarkt die het allemaal ook niet meer wist. Integendeel. De bereidwilligheid en de rust die onze contacten met Uniglobe Axon Travel in Leuven kleurden, sterkten ons in de gekozen strategie.
En dan waren er Kristof en Frederik. Van bij ons eerste contact – en dat zou alleen maar toenemen naarmate de maanden vorderden – hadden wij het gevoel dat we een huisje huurden bij vrienden die we nog niet zo lang kenden omdat ze zo ver woonden, maar met wie we verbazend snel over heel wat zaken op dezelfde golflengte zaten. Het laatste beetje twijfel over de haalbaarheid van ons vakantieplan werd door de eigenaars van Quinta Charlotte met warme en enthousiaste overtuiging vakkundig weggemasseerd. Net als de mensen van het reisbureau stonden ook zij paraat voor al onze vragen tussendoor of na dit of dat nieuws dat we hier in België hadden opgevangen over Portugal. We kregen meteen de juiste versie te horen en ook hoe het er in de realiteit in het land zelf aan toe ging.
Wij reisden dus af en brachten de laatste 10 dagen van augustus door in een omgeving die ons bijna volledig deed vergeten dat er in de wereld iets als corona aan het rondgaan was. Quinta Charlotte was nog mooier dan op de al prachtige foto’s, het huis beschikt letterlijk over al wat je kunt bedenken aan luxe en daarbovenop over van alles wat je zelf niet kunt verzinnen, zoals een broodbak-annex-pizzaoven die je na een BBQ ook kunt vullen met je resterende kolen, zodat je aan de gezellig overdekte terrastafel nog uren verder kunt genieten van het vuurtje en de warmte. Bij het inchecken werden alle tips in het boekje op de keukentafel live toegelicht én uitgebreid met alle mogelijke details, zodat wij niet alleen de beste surfleraar ter wereld leerden kennen – we boekten hem 2 dagen – maar ook de fijnste bezienswaardigheden, de fijnste wandelingen, de lekkerste adresjes in de buurt, van allerlei slag – van de op en top traditionele kantineachtige eetruimtes tot de culinaire startup van een jong koppel… Vragen stond altijd vrij. We eindigden – niet helemaal toevallig – in het district in Lissabon waar ook Fred en Kristof wonen en brachten ons laatste avondmaal in Portugal met hen door. Onze kinderen waren allang naar de stad vertrokken voor brother’s bonding toen wij nog in het donker (het verplichte vroege sluitingsuur van het restaurant) zaten na te tafelen met enkel nog een fles water.
Uit alles was tijdens onze 10-daagse gebleken dat er verhuurders zijn die voor hun gasten zorgen als waren het hun eigen kinderen, voor wie geen inspanning te veel is om het hun naar de zin te maken, die oprecht contact maken en meteen aanvoelen waar ze je een plezier mee kunnen doen. Of hoe een ‘economische’ band – ‘gezin huurt vakantiehuis van koppel’ – alle kwaliteiten van duurzaamheid kan krijgen. Toen we na een week weer thuis een mailtje kregen met de melding dat Delphine, de poes waarvoor we op vakantie mee gezorgd hadden, dan eindelijk toch haar jongen had gekregen, was dat er een mooi afrondend bewijs van.